Het is zeven uur ‘s avonds op een warme, eerste herfstavond als ik met kloppend hart de hightech ID&T attractie Amaze binnentreed. Niet in een karretje, zoals in de meeste attractiepark ritjes, maar lopend. Dat het hart in mijn keel zit, is omdat de ‘robot’, die me vlak voordat de experience begint de do’s en don’ts uitlegt, heel veel spanning opbouwt in haar verhaal.
Ik krijg het bange vermoeden dat ik het komende uur heel wat ga beleven. Dat is overigens een compliment aan het adres van de actrice die in de huid van de robot is gekropen. Ze heeft me zojuist veel succes en wijsheid gewenst en ze vertelt dat ik de oranje lichten moet volgen. Als de deur achter me dicht valt, krijg ik amper tijd om adem te halen, want ik word meteen de attractie binnen gezogen…
Als ik na een klein uur, dat het ene moment een minuut en dan weer een half etmaal leek, weer in de ontvangstruimte/bar van Amaze arriveer, staat Irfan van Ewijk me met een brede glimlach op te wachten. Irfan, met de I van ID&T, vraagt meteen hoe ik het vond. Het enige dat ik kan uitbrengen is wat hippies in de sixties uitbrachten als ze LSD hadden genomen: ‘Wow!’
Irfan neemt me mee naar buiten, naar een overkapping waar lange banken staan, waar het goed bijkomen is van deze waanzinnige Wow-attractie. “Ik laat mensen die ik zakelijk spreek over Amaze altijd eerst de attractie doen”, steekt Irfan van wal, “Want dan zitten ze nog helemaal in de energie van het gebeuren en hoef ik in feite niets meer uit te leggen over het gebodene. Dat praat een stuk gemakkelijker.” Irfan vertelt dat we ons hier in de Elementenstraat in Amsterdam op een magische plek bevinden. Want op deze spot dichtbij metrohalte Isolatorweg, nog voorbij station Sloterdijk en net achter de Burger King ligt de bakermat van de hoofdstedelijke hardcorescene. In een pand dat begin jaren 90 gekraakt werd, en waar de roemruchte Multigroove-raves huisden, zetelen nu de grootheden van de hedendaagse hardcore-, hardstyle- en techno scene, zoals Q-dance en Awakenings.
‘Amaze is een zintuigelijke ervaring van 3.000 vierkante meter, gevuld met state-of-the-art audiovisuele technologie. Een nieuwe manier van uitgaan.’
Irfan zegt: “Veel van de vroege vogels van de dance, zoals Duncan Stutterheim en ik, hebben hier in deze straat het vak geleerd. Ik heb hier duizenden flyers staan uitdelen toen we zelf feestjes gingen geven. Dat is hier allemaal ontstaan. Hier hebben we van Ilja Reiman afgekeken hoe hij zijn party’s gaf. In de decennia daarna zijn we van klein naar groot naar mega gegaan. En wat ik nu zo mooi vind, is dat we met Amaze weer terug zijn gekomen op de plek waar ooit het zaadje ontkiemde.”
Hoe lang zou ik nu al in het kloppende hart van Amaze zijn? Een kwartier, een half uur, drie uur? Vanmorgen ben ik vergeten om mijn horloge af te doen en mijn mobieltje zit in mijn achterzak. Zal ik kijken hoeveel minuten verstreken zijn? Ik doe het niet. Want anders is de kans groot dat ik wakker word uit deze levensechte droom, die wat mij betreft mag voortduren, zelfs als ik straks in mijn auto naar huis rijd.
Ik vraag aan Irfan of we deze unieke attractie te danken hebben aan Covid. “Het omgekeerde is waar”, antwoordt hij. “AMAZE is een lang gekoesterde droom en nu er geen evenementen waren, de creatieven stilstonden en de ondernemers die dit bedrijf typeren liepen te ijsberen, ontstond de mogelijkheid. Het eindresultaat is verbluffend en adembenemend. Dit gaat alle dromen te boven”